Odpaliłem sobie dzisiaj Record of Lodoss War: Deedlit in Wonder Labyrinth i ją od razu przeszedłem, bo dobrze mi się grało. I takie krótkie metroidvanie to ja lubię — proste mechaniki (broń biała i łuk, dwa chowańce z żywiołami), przejrzysta mapa, zagadki w lochach, dwie minigry, sporo savepointów, teleportów i ograniczony backtracking. Kiedy zdobyłem nową umiejętność, to mogłem iść naprzód tylko do jednego miejsca albo cofnąć się po lepszy przedmiot do niedostępnej wcześniej lokacji (i też tylko jednej). I tyle. Jako, że deweloperem tej gry był Ladybug, to dostrzegłem co nieco podobieństw do innej metroidvanii z tego studia — Touhou Luna Nights (podobny układ schodów, menusy i czcionka), a także do klasyka tego gatunku czyli Castlevanii: Symphony of The Night. Główna bohaterka elfka Deedlit miała niemalże identyczne animacje jak Alucard — te płynne bieganie z powiewającą peleryną czy moonwalk.
I googlując tytuł po zakończeniu nawet nie zdawałem sobie sprawy, że gra była oparta na powieściach fantasy, z których potem wychodziły mangi, anime i gry (głównie w latach 90.). Jakby postacie pojawiające się w tej grze to była dosłownie klasyka fantasy: rycerz, czarny i biały mag, złodziej, krasnal, elfka, smoki. Podsumowując, gra okazała się nie tylko fajna, ale też wciągająca. A jeśli naprawdę się w nią wciągniesz, to będzie tego jeszcze więcej do odkrycia.
[Edycja #1]
Jak się okazało po czasie dzięki grze obejrzałem dwa seriale anime o Lodoss z lat 90. i mimo fabularnej sztampy (czyt. jednoznaczny podział na dobrych i złych) to te produkcje spodobały mi się. I dzięki temu jeszcze lepiej zrozumiałem wszystkie napotkane postacie w grze. A więc ponownie kończąc — dla fanów klasycznego fantasy polecam zarówno grę jak i seriale anime.
[Koniec edycji #1]
Muzyka do gry Record of Lodoss War: Deedlit in Wonder Labyrinth:
Prologo – Breath of the Labyrinth ♫ Fiamma del Caos – The Cave ♫ Nebbioso – Into the Fog ♫